Terug naar Granada, terug naar de Spaanse taal

'Je leeft niet in een land, je leeft in een taal' - dit heb ik ooit gelezen, en altijd onthouden. En ik denk dat het waar is. Een taal is meer dan woorden of een instrument om je uit te drukken, in taal kun je gevoelens laten leven, en de gedichten en emoties van een land echt voelen. Dus zocht ik op 'taalreis'..

Terug naar Granada om Spaans te leren

Maar het was ook 'terug naar Granada'. Het was meer dan 25 jaar geleden dat ik daar voor het laatst was. En in Granada en Zuid-Spanje ligt een stukje van mijn hart, dat altijd letterlijk een beetje op lijkt te springen als ik daar ben, in de straatjes van de oude trotse steden loop en de bougainville en andere bloemen ruik. Ik vond StudyTravel en maakte de sprong in het diepe. Want zoiets had ik nog nooit gedaan. En was ik niet te oud (met m'n 63 jaar) om te leren? Maar "why not"? 

Na een week Málaga met mijn vriend, waar we midden in de Semana Santa processies belandden, nam ik de bus naar Granada. Ook daar kwam ik meteen in een stad met omleidingen terecht. En weer een processie. De locatie van de taalschool Delengua was een verrassing, midden in het Albaicín, de vroegere Moorse wijk van Granada. In een straatje vol winkeltjes van sloffen en tassen en hippie jurken. 

Een taalcursus Spaans in een kleine, internationale groep

Op maandag om 9 uur stapte ik de taalschool binnen. En eigenlijk voelde het toen gewoon goed. Een kleine klas, 8 man (nou ja, 7 vrouwen en 1 man), en een goede informele sfeer. De lessen Spaans waren van 10 tot half 12, en van 12 tot half 2. Alles in het Spaans, af en toe 'vergisten' we ons en gooiden we er een Engels of Duits woord doorheen. Onze juf tijdens de taalcursus was een enthousiaste beweeglijke passievolle dame, die kon spelen met de taal. Na een eerste onwennige dag op de taalschool, werden we toch wel een groep, ondanks leeftijdverschil en nationaliteiten van Duitsland tot USA tot Grieks. En we kregen er plezier in. Om half 2 ging ik snel wat eten, en dan wandelen. De eerste dagen echt doelgericht, om Granada weer te ontdekken tijdens de taalreis. Maar ik moest om 16 uur weer terug zijn voor Flamenco les. Dat was toch ook wel spannend, stel je voor dat ik geen pas kan onthouden..

Mijn insteek voor deze week taalreis was niet om meteen weer heel goed Spaans te kunnen spreken of echt Flamenco te leren dansen, maar om het gewoon leuk te hebben. Om weer bezig te zijn met de taal, die ik vroeger goed sprak maar de afgelopen jaren verwaarloosd had. En dansen ... tja, als in Spanje mijn hart danst, dan willen mijn voeten meedoen! 

Spaans leren in het "echte" Spanje

Ik vond het heerlijk. Ik vond alles heerlijk. Het leren, het spreken, het luisteren naar de anderen, de flamenco passen en de sierlijke armbewegingen. En voor mij is Granada een voorbeeld van een trotse, pure, beetje rauwe stad. Waar Málaga licht is en gericht op de zee, en Sevilla vol van Barok en goud en krullen, voelt Granada - ondanks dat het ook toeristisch geworden is - als echt Spanje. Dat komt omdat het Alhambra aldoor overal aanwezig is, dat paleis waakt als het ware over het Albaicín. En hoe hoger je klimt naar Sacromonte, des te duidelijker zie je hoe groot en bijzonder het is. En wandelen, wandelen, wandelen. En durven praten - proberen met de taal te jongleren, en toe te passen wat je hebt geleerd tijdens de taalcursus Spaans.

Ik zou het zo over doen. Ik heb nu al heimwee. Ik ga dit nog een keer doen. 
Terug naar Granada, terug naar het Spaans. 

Andere taal of bestemming? Op de website van StudyTravel taalreizen vind je alles over taalreizen naar het buitenland!