Ondanks dat Taormina gemiddeld 12 zonuren per dag heeft in juli, regende het pijpenstelen toen ik de deur uitstapte op weg naar Italiaanse taalschool Babilonia. Van tevoren was ik erg zenuwachtig geweest voor het moment dat ik bij de taalschool zou aankomen. Ik ken immers niemand, spreek erg beperkt Italiaans en ben nog nooit eerder alleen ergens op vakantie geweest. Zodra ik echter mijn voet over de drempel zette, vielen de zenuwen weg. Het was best rustig en toen iemand me zoekend zag kijken, werd er vriendelijk gezegd waar ik heen moest. Ik zit in het beginnersklasje van de Italiaanse cursus, met vier andere vrouwen uit Brazilië, Japan en Duitsland. De eerste les Italiaans was erg fijn. Het ging lekker rustig aan en de leraar gaf goed les.
We zijn nu drie dagen verder maar het voelt alsof ik hier al weken ben. Er is veel te doen in Taormina en alle studenten van de Italiaanse taalschool staan open om samen dingen te ondernemen. Voor vertrek was ik toch wel een beetje gespannen: wat nou als niemand iets met me wil gaan doen, wat nou als ik geen aansluiting vind. Maar iedereen is daar ten slotte alleen, en als je vraagt of iemand samen koffie wil gaan drinken is de kans vrijwel 100% dat er enthousiast geantwoord wordt. Het zal dus niet als een verrassing komen dat ik al met menig taalstudent een terrasje bezocht heb.
Nu, donderdag, zit ik in mijn appartement, deze blog te schrijven. Zo meteen ga ik naar het strand met de vrouwen uit mijn klasje. Vanavond is er een kookklas, georganiseerd door de taalschool. Een typisch Siciliaans gerecht wordt het.
Op het strand kom je met een kabelbaan. Met een aantal mensen in een hokje met doorzichtige wanden zoef je voor drie euro naar het strand. Het is jammer dat het strand niet echt op loopafstand is, maar dit is een leuke ‘attractie’ (als je geen hoogtevrees hebt zoals ik). Taormina heeft geen zandstrand, dus als je door de branding loopt is dat niet zo prettig maar verder is het geen grote hinder. En als je toch graag zandstrand wil, is Giardini-Naxos een half uurtje en drie euro met de bus verderop.
Caponata is een gerecht dat in de basis bestaat uit courgette, aubergine, paprika en ui. Ik heb de nobele taak op me genomen om de Tropeaanse rode ui te snijden, aangezien ik nooit huil als ik uien snijd. Iedereen (ook de Italiaanse kok) was onder de indruk van mijn rode ogen.
Het is superleuk dat de taalschool zoiets aanbiedt; je leert wederom nieuwe mensen kennen (waarmee ik na afloop ook nog op een terrasje heb gezeten), je kookt, eet, en leert ook nog wat meer over de Siciliaanse cultuur en gewoonten.
En dan is het opeens vrijdag en is de eerste week al achter de rug. Vanochtend was de laatste lesdag van deze week, dus nu: weekend. Het einde van de eerste week betekent ook afscheid nemen: van de zes mensen in het beginnersklasje van Babilonia, hebben er drie maar een week Italiaanse les gehad. Zij vliegen zondag weer naar huis. Verdrietig, want ook in die ene week heb ik al goede vriendschappen gevormd. Samen met Angela, klasgenoot, en Annebella, huisgenoot, en haar moeder zijn we vandaag op een boottocht geweest. Eerst heb ik met Angela nog het Griekse theater bezocht. Daar heb ik ook een kleuterboekje gekocht in het Italiaans, om mezelf hierin te kunnen trainen. De boottocht was een tocht om dolfijnen te spotten. Dat was een bijzondere maar vooral gezellige ervaring. Daarna ben ik nog met Angela, Annabella en Natalja, een meisje van de taalschool, het centrum in gegaan om gin tonics te drinken.
Eerlijk is eerlijk: de dagen voor vertrek was ik bijna ziek van de zenuwen. Wat nou als het niks is, als niemand me aardig vindt, als ik de hele tijd in mijn eentje ben. Maar dan is het opeens 3:00 ’s nachts als je weer in je bed ligt. Ik heb gelukkig nog twee weken te gaan, maar deze eerste week was al zo’n mooie, bijzondere en geweldige ervaring dat het alleen maar beter zal worden.
Elke week heb je op Babilonia een andere leraar of lerares. De maandag staat er dus een nieuw gezicht voor de klas, Daniëlle. Iedere docent houdt er natuurlijk een andere onderwijsmethode op na, en Daniëlle geeft graag les door middel van spelletjes. Met name hints is een succes, hoewel mijn team er niet heel veel van bakt.
Deze week krijgen we tot mijn plezier ook elke dag een pagina huiswerk. Meestal drink ik na de les een espresso (het duurt niet lang voor het vriendelijke koffiemeisje mijn bestelling uit haar hoofd weet) en vertrek ik naar mijn appartement. Daar maak ik mijn huiswerk. Het scheelt dat ik vanaf thuis een woordenboek Italiaans-Nederlands-Italiaans meegenomen heb, want sommige opdrachten zijn nog best pittig. Daarna doe ik meestal een kort dutje en vertrek dan met mijn vriendinnen naar het strand.
Taormina heeft meerdere stranden, en meestal gaan we naar Mazarro. Mazarro is een mooi strand, maar nog mooier is het strand bij Isola Bella. Dit strand staat erom bekend bijzonder fraai te zijn, alleen zitten hier helaas vaak kwallen.
In Nederland zijn de uitgaansdagen donderdag en vrijdag. Op Sicilië zijn het juist vrijdag en zaterdag, en dus vertrekken we op vrijdagavond naar Giardini. Het is de verjaardag van een van de meiden, we hebben pasta gegeten en meer dan genoeg wijn gedronken, dus de stemming zit er lekker in. Als we rond zes uur in de ochtend weer in Taormina verschijnen na een nacht dansen, lopen we linea recta door naar het piadine-kraampje. Wederom een verschil met Nederland. Als we hier een nachtje de club onveilig hebben lopen maken, rollen we meestal het eerste beste döner-falafelzaakje binnen om een pitabroodje met zoveel mogelijk knoflooksaus naar binnen te schuiven. Niks van dat hier. Een piadina is een soort platbrood/tortilla. Gebruikelijk eet men dat met mozzarella, prosciutto crudo, basilicum en tomaat. Bij het kraampje zijn er echter minstens 25 mogelijke opties. Tsja- als je moet kiezen tussen een pitabroodje in een felverlichte dönerzaak en een piadina met mozzarella terwijl de zon langzaam opkomt boven de middellandse zee is die keuze snel gemaakt.
En dan is, zonder al te dramatisch te doen, die laatste week toch opeens aangebroken. Onze nieuwe lerares van de Italiaanse cursus is Francesca, en waarschijnlijk een van de grappigste vrouwen die ik ooit ontmoet heb. De tweede les doen we een oefening waarbij we naar een lied van Jovanotti luisteren en de missende bezittelijke voornaamwoorden in moeten vullen. Aan het eind van de oefening zingen we met de hele klas het nummer, en aan het gezicht van Francesca te zien hebben we zojuist haar lievelingsnummer macellato- geslacht.
Het hoogtepunt voor mij is deze week op zaterdag. Dan heb ik namelijk een excursie naar de Etna gepland. Dat is iets wat ik al erg lang wil doen, en het stelt niet teleur. Het idee dat je op een actieve vulkaan staat is heel raar, op een goede manier, en het voelt alsof je in een zwarte woestijn bent. Het waait behoorlijk op de Etna, dus een lange broek en een zonnebril zijn aan te raden, aangezien het vulkaanas overal (en dus ook in je mond, oren en ogen) waait.
Hoewel ik van tevoren behoorlijk zenuwachtig was voor deze reis, is het een geweldige ervaring geweest. Ik heb een goed begin kunnen maken met de Italiaanse taal, ik heb prachtige dingen gezien en geweldige mensen ontmoet. Ik kan niet wachten om iedereen thuis over mijn avonturen te vertellen. En volgende zomer ga ik zeker nog een keer een taalreis maken. Waar zal ik heen gaan…
Andere taal of bestemming? Op de website van StudyTravel taalreizen vind je alles over taalcursussen in het buitenland!
Al jarenlang denk je erover om op taalreis te gaan met het gezin en inmiddels hebben de kinderen de leeftijd bereikt waarop dit kan! En nu? In deze blog leggen we uit hoe de taalreizen voor gezinnen eruit zien.
Om mijn tussenjaar goed van start te gaan, besloot ik om in september, terwijl veel van mijn vrienden in Nederland weer naar de universiteit gingen, een maand naar Alicante te gaan om Spaans te leren!
Met heel veel zin, maar ook de nodige gezonde spanning, stapte ik begin september in het vliegtuig naar Bologna om daar vijf weken Italiaans te gaan leren. Mijn wens om de Italiaanse taal te gaan leren in deze prachtige stad ontstond tijdens een stedentripje naar Bologna eerder dit jaar. Ik werd op slag verliefd op de stad, zijn kleuren, het heerlijke eten en de prachtige taal. Hier moest en zou ik terugkeren.
"Het was nu al veruit de beste zomer uit mijn leven!"